ارزیابی محیط¬زیستی مکان های دفن زباله‌های شهری در استان مازندران براساس قوانین ملی ایران

با توجه به رشد جمعیت و توسعه اقتصادی جوامع انسانی، دفع زباله¬های تولیدی به یکی از جدی‌ترین معضلات شهرهای کوچک و بزرگ دنیا تبدیل شده است. دفن بهداشتی زباله در زیر خاک، یک روش رایج برای رهایی از مواد زائد شهری محسوب می‌گردد. دفن زباله اگر به صورت غیراصولی انجام شود ممکن است اثرات منفی بسیاری به همراه داشته باشد. انتخاب محل دفن و بهره‌گیری از روشهای مدرن دفن بهداشتی می‌بایست با در نظرگرفتن قوانین محیط زیستی هر کشور صورت گیرد. در این مقاله هدف، ارزیابی محیط‌زیستی مکان¬های دفن زباله‌های شهری در استان مازندران است که بر اساس قوانین سازمان محیط-زیست و آئین¬نامه اجرایی سازمان مدیریت پسماند ایران انجام گرفته است. در این پژوهش از سامانه¬های اطلاعات مکانی (GIS) برای تحلیل‌های مکانی و از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) برای رتبه بندی و وزن¬دهی معیارهای حاکم استفاده شده است. جهت رتبه‌بندی مکانهای دفن علاوه بر مناطق مجاز، مناطق ممنوعه دفن نیز دسته‌بندی و امتیازدهی (شامل امتیاز منفی) شده اند. 13 محل اصلی دفن یا دپوی زباله در سطح استان مازندران شناسایی و با تولید نقشه¬ی شایستگی موقعیت مکانی، مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. نتایج این بررسی نشان می¬دهد که عمده محل¬های دفن زباله‌های شهری استان مازندران از لحاظ مکانی حاضر امتیاز محیط‌زیستی بسیار پایین بوده و کاملا غیراصولی در مناطق ممنوعه یا با مطلوبیت پایین احداث شده‌اند. در نتیجه این مطالعه محل دفن زباله¬ی شهری فریدونکنار به عنوان بدترین محل دفن در سطح استان مازندران از منظر موقعیت مکانی شناخته شده است.